Σκόρπιες σκέψεις για τα απογευματινά χειρουργεία*

«Το να συζητάμε για απογευματινά χειρουργεία στα περιφερειακά νοσοκομεία που ”βυθίζονται”, μοιάζει με κακόγουστο αστείο»…

-Τα νοικοκυριά ήδη πληρώνουν αρκετά από την τσέπη τους για υπηρεσίες υγείας. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2022, ξόδεψαν 6 περίπου δισ. ευρώ. Απ’ αυτά το 40% αφορούσε φάρμακα, φαρμακευτικά είδη και εξοπλισμό, το 27% εξωνοσοκομειακή φροντίδα και το 33% νοσοκομειακή περίθαλψη.

-Το 2021 βρεθήκαμε στην κορυφή της σχετικής λίστας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ με 3% ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέα με την Πορτογαλία. Τώρα θα πληρώνουν περισσότερα….

-Ξεχνάμε συχνά ότι τόσο η φορολογία όσο και οι εισφορές υγείας (οι δυο βασικές πηγές χρηματοδότησης του ΕΣΥ), τους πολίτες επιβαρύνουν, και όχι συνήθως με δίκαιο τρόπο.

-Θα περίμενα από τον Υπουργό να μας αναφέρει πόσες αδρανείς χειρουργικές αίθουσες υπάρχουν σήμερα στα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Αντί δηλαδή να υπάρξει ένα σχέδιο διεύρυνσης της πρωινής λειτουργίας των νοσοκομείων αξιοποιώντας το ήδη ”εγκατεστημένο κεφάλαιο” προκρίνεται η δήθεν λύση των απογευματινών χειρουργείων με μεταφορά του οικονομικού βάρους στους ασθενείς. Δεν αναφέρομαι μόνο σε προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, χρειάζονται και εσωτερικές ανακατονομές. Εκεί είναι τα δύσκολα…

-Το να συζητάμε για απογευματινά χειρουργεία στα περιφερειακά νοσοκομεία που ”βυθίζονται”, μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Όταν έχει πάρει φωτιά το σπίτι σου, δεν κοιτάς ν’ αλλάξεις τις κουρτίνες….

-Είναι γνωστή η επιθυμία των ασφαλιστικών εταιρειών να μετατρέψουν την οικονομική επιβάρυνση των ασφαλισμένων σε ασφαλιστικό προϊόν. Όπως και να δεσμεύσουν κλίνες του ΕΣΥ για όσους έχουν αγοράσει τα προϊόντα τους. Τα απογευματινά χειρουργεία είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση…. Ήδη η παραγωγή ασφαλίσεων υγείας αυξήθηκε κατά 23,32% την περίοδο 2018-2022 σύμφωνα με στοιχεία της Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας. Καταγράφεται δηλαδή σταδιακά μια μετατόπιση από ένα υπόδειγμα καθολικής κάλυψης σ’ ένα σύστημα τιμολόγησης του δυνητικού κινδύνου.

-Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Το ζήτημα είναι ιδεολογικό. Δεν πιστεύουν στο ΕΣΥ. Ποτέ δεν πίστεψαν. Δεν το αντιλαμβάνονται ως επένδυση με στόχο τη βελτίωση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού, τη μείωση των ανισοτήτων, την ατομική και συλλογική ευημερία. Το μετράνε μόνο ως κόστος.

*Κώστας Διαμαντόπουλος

Οδοντίατρος, Περιφερειακός Σύμβουλος, πρώην Διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Ηλείας