Ο Πύργος μιας.. άλλης εποχής «ζεί» ακόμα
Προφανώς είναι κάτι που ο «πολύς» κόσμος-κάτοικοι του Πύργου αγνοούν, όμως ο συγκεκριμένος χώρος λειτουργεί καθημερινά.
Περισσότερα γράφει ο @Μαρίνος Λάμπρος σε ανάρτηση του (απ` όπου και οι φωτο):
«Δεν είναι μόνο η τελευταία ταβέρνα/κρασοπουλειό (προσφέρει μόνο κρασί σε κατρούτσο) αλλά η ταβέρνα/ κρασοπουλειό του Πύργου .. του Χρήστου Παπαγιαννόπουλου στον Άγιο Σπυρίδωνας Πύργου.
Αποτελεί κιβωτό μνήμης, αυθεντικών ανθρώπων, ποίησης της στεναχώριας, θύμησης του χτες, του ξεχωριστού και μοναχικού πόνου, της νεότητας της ψυχής (που ποτέ δεν έφυγε – πάντα φτερακάει εντός μας και κοιτάει στο έξω και στα αύρια), η γκλαμουριά της απλότητας, ο πόνος των συνοδοιπόρων που είτε χάθηκαν και «εκστράτευσαν» στα επέκεινα είτε είναι πια στα restaurant…
Το κρασί υπέροχο, τα βαρέλια μια αλκοολική γοητεία, ο Χρήστος Παπαγιαννόπουλος (& ο υιός) κάτι σαν φίλοι, ο σκύλος ο Γκρίλο … και πάρε τον μεζέ σου ή παράγγειλε τον και όλα είναι (και θα είναι) όμορφα και απλά…
…για να μην χαθούν θέλουν την ενίσχυση μας και να τα επιλέγουμε …
…εκεί … που κάποτε ήταν Γαλανάκης, ο Ούζος, ο Σπύρος, ο Γιώτης, ο Δήμος, ένας αδελφός, πολλοί σύντροφοι & ένας Πύργος όλος …(που πήγαν όλοι?)
Υ.Γ. …για ένα φίλο & σύντροφο (Γ.Σ.) που την έχει άσχημα και βασανίζεται στο Νοσοκομείο Πύργου…
Σημείωση:
…επειδή έλαβα κάποια ερωτήματα που είναι και πως πάνε στην ταβέρνα
…είναι στο τέρμα της οδού Ρήγα Φεραίου, λίγο πρίν από τον ναό του Άγιου Σπυρίδωνα. Η είσοδος και η πόρτα σημειώνονται στην φωτογραφία (ΚΑΤΩ)… κάθε μέρα ανοιχτά…»