“La Locandiera” στο Σινέ Ρόδον από τους “Υπερφωτισμένους”

Για 7η συνεχή χρονιά οι “Υπερφωτισμένοι” ανεβαίνουν στη σκηνή του “Σινέ Ρόδον” στον Σταφιδόκαμπο, το Σάββατο 19 Ιουλίου 2025 στις 21:30 παρουσιάζοντας το κλασικό έργο του Κάρλο Γκολντόνι (με ελεύθερη είσοδο για το κοινό)

Το “La Locandiera” θα παρουσιαστεί από την Θεατρική Ομάδα “Υπερφωτισμένοι” (με δωρεάν είσοδο για το κοινό), στο “Σινέ Ρόδον”, στον Σταφιδόκαμπο, στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ανδραβίδας Κυλλήνης.

Για 7η συνεχή χρονιά οι “Υπερφωτισμένοι” ανεβαίνουν στη σκηνή του “Σινέ Ρόδον” το Σάββατο 19 Ιουλίου 2025 στις 21:30, με την υποστήριξη του Δήμου Φυλής και της ΚΟΙΝΣΕΠ “ΑΛΕΞΑΣ”.

Η “Locandiera” σε σκηνοθεσία του Σταφιδοκαμπίτη Γιάννη Γαλανόπουλου παρουσιάστηκε σε 6 sold out παραστάσεις στην Αθήνα αποσπώντας πολύ καλές κριτικές ενώ στα τέλη του μήνα θα διαγωνισθεί στο 21ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Κορίνθου.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Σε μια λοκάντα, ένα μικρό πανδοχείο της Βενετίας, κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού του 1753, η δυναμική και γοητευτική ιδιοκτήτριά του Μιραντολίνα (Locandiera) κινείται ανάμεσα σε ερωτευμένους ευγενείς, θεατρίνες σε ρόλους και έναν Ιππότη που δηλώνει αμετανόητος μισογύνης. Ένας Μαρκήσιος κι ένας Κόμης πολιορκούν την «λοκαντιέρα», χαρίζοντας της δώρα και μεγαλοστομίες, ενώ εκείνη τους χειρίζεται με μαεστρία και σκοπό. Η αληθινή πρόκληση έρχεται όταν ο Ιππότης δηλώνει ότι καμιά γυναίκα δεν μπορεί να τον αγγίξει. Η Μιραντολίνα αποφασίζει να του δώσει ένα μάθημα. Με όπλα την εξυπνάδα και την υποκριτική της δεινότητα, αρχίζει να τον φλερτάρει αθόρυβα, φέρνοντάς τον σταδιακά στα όρια του ερωτικού παραλογισμού. Η παράσταση σχολιάζει με σύγχρονο χιούμορ τη ματαιοδοξία, την κοινωνική υποκρισία και την εξουσία του φύλου και του χρήματος. Το πανδοχείο γίνεται ένας μικρόκοσμος γεμάτος ρόλους, προσποιήσεις και μεταμορφώσεις, όπου η αλήθεια, το πάθος και το συμφέρον μπλέκονται αριστοτεχνικά…

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Μάριαν Κατσίγιαννη (Μιραντολίνα)

Βασίλης Σάβλας (Ιππότης)

Δημήτρης Μαρτάκος (Μαρκήσιος)

Αντώνης Μόσχος (Κόμης)

Χρήστος Λαγουτάρης (Φαμπρίτσιο)

Βίκυ Δημητρακοπούλου (Ορτένσια)

Εύα Καρονίδου (Ντετζάνιρα)

Νίκη Πλαβούκου (Κάρλα)

Σοφία Γκαραβέλα (Μπιάνκα)

Αριάδνη Τσικαλάκη (Υπηρέτης)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ: Κάρλο Γκολντόνι

ΑΠΟΔΟΣΗ / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ / ΣΚΗΝΙΚΑ / ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ / ΜΟΥΣΙΚΕΣ: Γιάννης Γαλανόπουλος

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Μαρία Γιακουμέλου

ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μπούκουρη

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ: Δημήτρης Δάλλης, Δήμητρα Ολυμπία Γαλανοπούλου

ΑΦΙΣΑ & ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Μαρία Μυστριώτη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ: Νίκος Ζαχαρόπουλος

ΚΟΝΣΟΛΑ ΗΧΩΝ: Δήμητρα-Ολυμπία Γαλανοπούλου

ΚΟΝΣΟΛΑ ΦΩΤΩΝ: Γιάννης Γαλανόπουλος

ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ: Χρήστος Λαγουτάρης

ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗΣ: S-LAB STUDIO / Νέα Σμύρνη

ΗΧΗΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ: Διονύσης Μαράκας

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΚΗΝΙΚΩΝ: Αργύρης Αργυρόπουλος 

ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ: 

Γεωργία Δροσινού

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

“Η «Locandiera» του Κάρλο Γκολντόνι είναι μια κωμωδία χαρακτήρων, έρωτα και ματαιοδοξίας. Στη δική μας εκδοχή, είναι κάτι παραπάνω. Είναι μια γυναίκα που αρνείται να παίξει το ρόλο του θύματος. Που χρησιμοποιεί τη γοητεία της όχι για να ρίξει, αλλά για να καθρεφτίσει. Για να αποκαλύψει – με χιούμορ, κοφτερή ευφυΐα και αθόρυβη δύναμη – το παιχνίδι εξουσίας που παίζεται καθημερινά εις βάρος των γυναικών. Δουλεύοντας αυτή την παράσταση το 2025, σε μια εποχή που η βία κατά των γυναικών δεν είναι είδηση αλλά επανάληψη, δεν μπορούσαμε να μείνουμε σιωπηλοί. Στο τέλος, δώσαμε στη Μιραντολίνα την τελευταία λέξη. Όχι γιατί «πρέπει», αλλά γιατί είναι η σειρά της. Στο φινάλε, μιλά με τρόπο ήρεμο αλλά αδιαπραγμάτευτο. Δεν φωνάζει, δεν απειλεί — υπενθυμίζει. Ότι η επιμονή χωρίς συναίνεση δεν είναι ρομαντισμός. Ότι η ισχύς δεν είναι προτέρημα, αν δεν συνοδεύεται από κατανόηση. Ότι η αληθινή δύναμη δεν είναι το χρήμα, η εξουσία ή η επίδειξη… αλλά η καρδιά. Η ευγένεια. Ο σεβασμός στον Άλλο. Τα τελευταία της λόγια είναι μια σιωπηλή επανάσταση. Ένα κάλεσμα προς τους άντρες να αλλάξουν. Όχι να αποσυρθούν, αλλά να ωριμάσουν. Να δουν τη γυναίκα όχι ως στόχο, αλλά ως ισότιμο άνθρωπο. Και γι’ αυτό η «Locandiera» δεν είναι απλώς μια διασκευή. Είναι μια θέση. Μια αφορμή να γελάσουμε, να συγκινηθούμε και – ίσως – να σκεφτούμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου η Μιραντολίνα δεν χρειάζεται πια να εξηγεί γιατί αξίζει να την σέβονται”.

Γιάννης Γαλανόπουλος