Aντζελίνα Τζολί: Δάκρυσε στην πρεμιέρα του «Maria» στη Βενετία

«Η Μαρία Κάλλας αγαπήθηκε πολύ και ως ντίβα και ως γυναίκα» είπε η διάσημη ηθοποιός στη συνέντευξη Τύπου

Η πολυαναμενόμενη ταινία «Μαρία»  -σκηνές της οποίας γυρίστηκαν σε Πύργο (θέατρο “Απόλλων”) και Κατάκολο- που αναφέρεται στη ζωή της Μαρίας Κάλλας έκανε πρεμιέρα το βράδυ της Πέμπτης 29 Αυγούστου στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας και η Αντζελίνα Τζολί ως πρωταγωνίστριά της αποθεώθηκε.

Η ίδια έφτασε ελαφρώς καθυστερημένη στην Sala Grande του Lido με το κοινό να περιμένει υπομονετικά την άφιξή της υπό πολύ αυστηρό σεκιούριτι. Μετά την παρουσίαση της ταινίας «Maria» το κοινό καταχειροκρότησε την Αντζελίνα Τζολί για 8 περίπου λεπτά, με την ηθοποιό να δείχνει εμφανώς συγκινημένη ενώ η κάμερα την κατέγραψε να σκουπίζει τα δάκρυά της.

Η εκθαμβωτική εμφάνιση της Αντζελίνας Τζολί

Φορώντας ένα κομμάτι της Μαρίας Κάλλας

Η 49χρονη ηθοποιός, άφησε για λίγο πίσω της την πικρή διαμάχη του διαζυγίου της με τον Μπραντ Πιτ και εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ φορώντας ένα μακρύ κρεμ ντραπέ φόρεμα με ουρά και μια ψεύτικη γούνα, ενώ επέλεξε να φορέσει ελάχιστα κοσμήματα και συγκεκριμένα μόνο μία καρφίτσα, η οποία μάλιστα ανήκε στη θρυλική Μαρία Κάλλας. Σύμφωνα με την Vogue πολλές από τις καρφίτσες της ιστορικής τραγουδίστριας της όπερας ανήκουν τώρα στη συλλογή Cartier και ο σχεδιαστής κοστουμιών της Μαρίας Massimo Cantini Parrini συνεργάστηκε με τον Cartier για να αποκτήσει μερικά από τα καλύτερα κοσμήματα της Κάλλας.

Η τρυφερή στιγμή με θαυμαστή της

Πριν από την άφιξή της στο Sala Grande για την προβολή της ταινίας, η Αντζελίνα Τζολί είχε άλλη μία συγκινητική στιγμή, όταν συνάντησε έναν θαυμαστή της με Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (ALS).

H ηθοποιός μάλιστα γονάτισε και μίλησε με τον θαυμαστή της, βάζοντας γλυκά το χέρι της στον ώμο του.

Δείτε σκηνή από την ταινία:

Η συνέντευξη Τύπου

Στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη (29/8) στην αίθουσα του Casino, η Τζολί απάντησε σε όλα.

Γιατί ο Πάμπλο Λαραΐν επέλεξε αυτή τη φορά την Μαρία Κάλλας Γιατί την αγαπούσα από μικρό παιδί. Κανείς μας δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του παριζιάνικου διαμερίσματός της. Όλοι μας υποθέτουμε. Ο μπάτλερ και η οικονόμος της την προστάτευαν. Οπότε δεν ξέρω αν αυτή είναι η αληθινή ιστορία των τελευταίων ημερών της.

Αυτό όμως που ένιωθα βαθιά είναι ότι υπήρχε αγάπη. Οχι μόνο μοναξιά και θλίψη και απελπισία. Η Μαρία Κάλλας ερμήνευε τον θάνατο κάθε φορά που εμφανιζόταν στη σκηνή. Ολοι οι ρόλοι της είναι δραματικοί – δεν έχει σημασία αν τραγουδούσε ιταλικές ή γερμανικές όπερες. Πάντα πλησίαζε κάτι πολύ βαθιά μέσα της. Πολύ αληθινό και δραματικό. Ηθελα να κάνω μία ταινία όμως που δε θα ήταν εξ’ ορισμού τραγωδία. Ηθελα απλώς να ρίξω τους προβολείς σε μία γυναίκα που όλοι την πίεζαν να τραγουδήσει, όλοι την χρησιμοποίησαν για το ταλέντο της. Και στο τέλος, θέλησε απλώς να τραγουδήσει για τον εαυτό της. Να βρει τη δική της φωνή.

Πώς αντιμετώπισε τις σκηνές που ερμηνεύει τις άριες της Κάλλας; Ημουν τρομοκρατημένη. Πέρασα πολλούς μήνες να εκπαιδεύομαι. Οταν δουλεύεις με τον Πάμπλο δεν μπορείς να κάνεις μισές δουλειές. Την πρώτη φορά που ερμήνευσα μία σκηνή που η Κάλλας τραγουδάει έτρεμα. Δεν θα σας το κρύψω. Ηταν το πιο τρομακτικό πράγμα που έχω κάνει – να προσπαθήσω να ερμηνεύσω τον τρόπο που ερμήνευε εκείνη την μουσική.

Ηταν η ψυχοθεραπεία που δεν γνώριζα ότι χρειαζόμουν Η προετοιμασία μου κράτησε 7 μήνες. Πίστευα ότι η μεγαλύτερη πρόκληση θα ήταν τεχνική – στο πώς ερμηνεύεις όπερα. Ομως δεν ήταν καθόλου έτσι. Ηταν συναισθηματική πρόκληση. Επρεπε να βρω τη «φωνή» μου κι εγώ. Η ψυχή μου, το σώμα μου έπρεπε να βρουν φωνή. Και δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο κλειδωμένη ήμουν. Πόσο δύσκολο μου ήταν αυτό. Η προετοιμασία του «Μαρία» ήταν η ψυχοθεραπεία που δεν γνώριζα ότι χρειαζόμουν.

Συνεχώς ρωτούσα τον Πάμπλο – είναι η ταινία μιούζικαλ; Ακουσα τις ηχογραφήσεις της διδασκαλίας της. Οταν πλησιάζει κάθε ρόλο της στην Οπερα, απλώς μελετάς την μουσική και τον τρόπο που πλησιάζει το έργο ο μαέστρος. Ποτέ συναισθηματικά. Σαν στρατιώτης. Πολύ αργότερα βάζεις συναίσθημα. Ενιωσα λοιπόν ότι η Μαρία με σκηνοθέτησε μαζί με τον Πάμπλο. Ηταν με έναν τρόπο η δασκάλα μου για τον ρόλο. Για αυτό και οι άριες που παρεμβάλλονται στην πλοκή μιλάνε περισσότερο για το τι νιώθει, παρά η αφήγηση της ιστορίας.

Τι ένιωσε για την Μαρία Κάλλας; Πέρασα πολλές ώρες με τα γυαλιά της, τα ελληνικά μαλλιά της. Εκανα παρέα στην μοναξιά της. Θα ήθελα να ηταν εδώ σήμερα. Γιατί λίγο πριν πεθάνει, προσπάθησε, προσπάθησε να ξαναβρεί τη ζωή της. Και την έσφαξαν οι κριτικοί. Ηταν ανελέητη. Νομίζω ότι πέθανε με τη θλίψη ότι δεν την αγαπούσαν πια. Θα ήθελα να είναι εδώ σήμερα και να δει ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Αγαπήθηκε πολύ και ως ντίβα και ως γυναίκα.

Η λέξη Diva έχει πλέον αρνητική χροιά. Με την «Μαρία» την αποσαφήνισα. Η Κάλλας μου ξαναέμαθε τη λέξη. Νομίζω ότι οι μεγάλοι συνθέτες την χρησιμοποιούσαν αλλιώς. Diva είναι μία τελειομανής που στη δουλειά της είναι άριστη, εξαιρετική. Ολα τα άλλα, τα αρνητικά, έρχονται μετά. Η Κάλλας ήταν τόσο αυστηρή πρώτα με τον εαυτό της και τόσο πειθαρχημένη που αν κάποιος ερχόταν στην πρόβα κι έκανα μία νότα λάθος, αποχωρούσε από τη σκηνή.

Σε πολλά της μοιάζω, αλλά δε θα τα αποκαλύψω σε αυτό το δωμάτιο. Ισως τα ξέρετε, ίσως τα υποθέτετε. Το κομμάτι της που ήταν απαλό κι εκτεθειμένο, αλλά δεν μπορούσε να το δείξει στον κόσμο και στους δημοσιογράφους. Αυτό είναι το κοινό μας κομμάτι. Πόσο ευάλωττη ήταν στην πραγματικότητα, ενώ έδειχνε σκληρή και αυστηρή.

Οι μόνοι που υπολογίζω αυτή τη στιγμή είναι οι θαυμαστές της Κάλλας. Και της Οπερας. Αν αυτούς τους ικανοποιήσω, αν δεν τους απογοητεύσω, μού αρκεί…»

Τρόμαξε που ήδη ακούγεται το όνομά της για τα Οσκαρ; Ειλικρινά, οι μόνοι που υπολογίζω αυτή τη στιγμή είναι οι θαυμαστές της Κάλλας. Και της Οπερας. Αν αυτούς τους ικανοποιήσω, αν δεν τους απογοητεύσω, μού αρκεί. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μην υπηρετήσω τη φήμη αυτής της γυναίκας.

Ποιες είναι οι μουσικές επιλογές της Αντζελίνα Τζολί Τα παιδιά μου ακούν πολύ όπερα αυτά τα τελευταία χρόνια, όσο προετοιμαζόμουν. Εγώ ήμουν περισσότερο πανκ στα νιάτα μου. Ακουγα Τhe Clash. Αλλά μεγαλώνοντας, νιώθεις αρκετά τον πόνο, την αγάπη, την απελπισία. Και για αυτό συνειδητοποιώ ότι η κλασική μουσική και η όπερα είναι ο μοναδικός δρόμος για να νιώσεις σε βάθος πραγματικά συναισθήματα. Ποια είναι σήμερα η αγαπημένη μου όπερα; Η «Άννα Μπολένα». Σίγουρα, αυτή. Δεν είναι «φιλικός» ήχος. Αλλά αυτό μου ταίριαξε.

Είμαι ευτυχισμένη που είμαι εδώ Εχω περάσει αρκετά χρόνια δίπλα στην οικογένειά μου γιατί με χρειαζόντουσαν περισσότερο. Ομως αυτή είναι η δουλειά μου και την αγαπώ πολύ. Δεν είχα ποτέ αποσυρθεί από τα φεστιβάλ και τα βραβεία – απλώς έκανα τη δουλειά μου διαφορετικά. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι εδώ. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι της δουλειάς μου που αγαπώ.