Ένα “παραμύθι” που μπορεί να αποτελέσει αρχή για σχεδιασμό περιηγητικών διαδρομών, πολιτιστικών αναπαραστάσεων αλλά και εκπαιδευτικών δράσεων με οινοτουριστικό και τουριστικό περιεχόμενο.
«Ο Βασιλιάς Μελιός» είναι το πρώτο βιβλίο μιας σειράς παραμυθιών του Τμήματος Διοίκησης Τουρισμού του Πανεπιστημίου Πατρών, συγγραφείς του οποίου είναι η Μαρία Αργυροπούλου, ΕΔΙΠ του Τμήματος Διοίκησης Τουρισμού του Παν/μιου Πατρών και ο Martin McDarren, υπεύθυνος επικοινωνίας και μάρκετινγκ της Ηλειακής Ζυθοποιίας του Κτήματος Μπριντζίκη, στο Λατζόι.
Πρόκειται για ένα βιβλίο (δίγλωσση Έκδοση) που «γεννήθηκε» από τους μύθους της περιοχής και της Ηλειακής γης δοσμένο μέσα από μια παραμυθική γοητευτική αφήγηση που πηγάζει από την Ελληνική μυθολογία…
Αναφέρεται στον Βασιλιά Μελιό που ήταν λάτρης του κρασιού και καλεί σε ένα αγώνα τον θεό του κρασιού τον Βάκχο που το όνομά του είναι συνδεμένο με τις διονυσιακές τελετές. Ωστόσο όπως αναφέρει ένα απόσπασμα του παραμυθιού ο αγώνας αυτός δεν είχε καμία αντιπαλότητα…
Περιγραφή
Η χρήση της φαντασίας και ο τρόπος που καταγράφεται η ιστορία και η παράδοση ενός λαού αλλά και η ψυχαγωγία του κοινού στο οποίο απευθύνεται αποτελούν συστατικά στοιχεία του παραμυθιού.
Ο Βασιλιάς Μελιός/King Melios είναι ένα παραμύθι που προσφέρεται σε δίγλωσση έκδοση και αντλεί στοιχεία από την ελληνική μυθολογία, τον τόπο που πηγάζει και κυλά ο ποταμός Ενιπέας και μέσα από τις αναγνώσεις του διαμορφώνει πολλαπλές πραγματικότητες.
Οι τελευταίες ακροβατούν ανάμεσα στο χώρο του ταξιδιού, της τοπικής ιστορίας, του πολιτιστικού τουρισμού και του οινοτουρισμού. Οι αναγνώστες ταξιδεύουν χωρικά και χρονικά μέσα από την αφήγηση και ταυτόχρονα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν την άρση της κλασικής σύμβασης των παραμυθιών που υπαγορεύει ότι ο χαμένος τιμωρείται.
Εδώ υπάρχει τιμωρία, και μάλιστα θεϊκή, που δίνει ζωή αέναη γεμάτη από αυτό που αγαπά περισσότερο ο χαμένος ήρωας και την ίδια στιγμή το αποτέλεσμα της τιμωρίας γίνεται πηγή χαράς για όλους όσους αρέσκονται να γεύονται το καλό κρασί. Ταυτόχρονα, η «εικονογράφηση» του παραμυθιού έχει ένα σύγχρονο ρεαλιστικό χαρακτήρα που ακολουθεί την ιστορία και τις ψηφιακές τάσεις της εποχής στην φωτογραφία και στο digital artistry.
Το παραμύθι, ως στατικό αποτύπωμα σε έναν αέναο χώρο και χρόνο, μπορεί να αποτελέσει την αρχή για το σχεδιασμό περιηγητικών διαδρομών, πολιτιστικών αναπαραστάσεων αλλά και εκπαιδευτικών δράσεων με οινοτουριστικό και τουριστικό περιεχόμενο.